Het leven van Anne
Hallo iedereen, het is weeral een eindje geleden sinds mijn laatste post. Dat wil niet zeggen dat ik niets gedaan heb! Ik heb genoten van het mooie weer, mijn 19e verjaardag gevierd, gestudeerd en mij verdiept in het leven van Anne Frank. Dit laatste heb ik gedaan door haar videodagboek te volgen op Youtube, pagina’s te raadplegen met informatie over haar enzovoort. Voor de liefhebbers heb ik de links onderaan gezet ;-). Ik vind haar enorm interessant. Eerder las ik haar dagboek en ging ik ook op bezoek in het museum in Amsterdam.
Waarover wil ik het hebben met jullie?
Ik zal Anne Frank voorstellen, hoe ze leefde en ik zal uiteindelijk de link leggen met ons leven op dit moment door de coronacrisis. Benieuwd? Lees dan maar snel verder :-).
Wie is Anne Frank?
bron foto:
https://www.annefrank.org/nl/anne-frank/de-hoofdpersonen/anne-frank/
Ze is een Joods meisje uit een gezin van 4 en is geboren in Duitsland in 1929. Anne is bekend geworden door het schrijven van een dagboek tijdens het schuilen voor de nazi’s (Anne Frank Stichting, 2018). Schuilen deed haar gezin, samen met 4 anderen, in het Achterhuis en dat is dan meteen ook de naam van haar boek. Hieronder meer over de situatie waarin ze leefde.
Haar situatie
Wanneer het opeens slecht gaat in Duitsland door te weinig werk en te veel armoede, krijgt Adolf Hitler opeens meer aanhangers. Hitler was een Jodenhater, volgens hem waren zij de schuld van alle problemen in het land. Dit was dan ook de reden waarom het gezin van Anne Frank is verhuisd naar Amsterdam. Daar waren ze veilig en Anne voelde zich daar enorm thuis, haar vader had daar een bedrijf, kortom; het leven was daar goed en veilig.
Op een gegeven moment, wanneer Anne 10 jaar is, begint de Tweede Wereldoorlog. Daarop volgt dat de nazi’s ook Nederland binnenvallen. Zij maken het de Joden moeilijk: ze mogen amper nog iets doen en moeten naar scholen speciaal voor Joden. Er was enorm veel racisme en dat allemaal door Hitler. Ook haar vader verloor zijn eigen bedrijf, want Joden mochten geen eigen bedrijf meer hebben.
Zo gingen de nazi’s telkens een stapje verder. Op een dag krijgt de zus van Anne, Margot, een oproep om zich te melden voor een werkkamp in nazi-Duitsland. Haar ouders vertrouwen dit zaakje niet en besluiten dus om te gaan onderduiken in het Achterhuis: een klein huisje achter het bedrijf van Anne’s vader. Daar zouden ze uiteindelijk 2 jaar onderduiken (Anne Frank Stichting, 2018).
Anne’s Dagboek: Kitty
Van haar vader kreeg Anne voor haar dertiende verjaardag een dagboek dat ze zelf mocht uitkiezen. Hierin zal ze over gebeurtenissen in het Achterhuis schrijven, over haar gevoelens en haar gedachten. Ze kon erg filosofisch zijn, ze schreef korte verhalen en begon zelfs een roman. Dit deed ze elke dag, om de tijd te doden. De dagboekfragmenten zijn teruggevonden door de helpers van het Achterhuis en zijn altijd zorgvuldig bewaard gebleven. Nu, zoveel jaren later, is haar dagboek wereldbekend geworden en reeds vertaald in 70 talen (Anne Frank Stichting, 2018).
Ik kan het me niet voorstellen hoe het voor haar moet geweest zijn om constant binnen te zitten en niks anders te kunnen doen dan schrijven en lezen. Als we dit vergelijken met onze situatie nu, zijn er misschien wel gelijkenissen, maar toch ook veel verschillen.
Anne en haar gezin zijn afgezonderd van de buitenwereld, niemand mag weten dat zij zich daar bevinden: het is een kwestie van leven of dood. In onze situatie zijn wij niet ondergedoken, maar wel afgezonderd van iedereen en eigenlijk gaat het hier ook in sommige gevallen over een kwestie van leven of dood. Het verschil is ook dat wij nog naar buiten kunnen, kunnen een frisse neus halen, even naar de winkel, ons zichtbaar maken… Anne kon dit allemaal niet, 2 jaar lang. Dit moet verschrikkelijk geweest zijn.
Ook was er tijdens de oorlog geen technologie zoals wij die nu kennen, men kon zich dus daar ook niet mee bezig houden…
De hel is een zachte verwoording
Auschwitz, het meest bekende concentratiekamp. Nu is dit veranderd tot een monument en ik zou het echt heel graag bezoeken, ik wil me nog beter kunnen inbeelden hoe het leven er was. Ik ben reeds in Breendonk geweest en vond dat al indrukwekkend, wat moet Auschwitz dan niet zijn?
Nadat de schuilplaats werd ontdekt door de politie, wordt het gezin samen met de andere onderduikers opgepakt in 1944. Nog steeds weet men niet wie de verrader is, maar tot op de dag van vandaag wordt er hier steeds onderzoek naar gedaan.
Anne wordt op de trein gezet naar Auschwitz , de reis duurde 3 dagen. Eenmaal aangekomen werd ze samen met haar moeder en haar zus naar het werkkamp voor vrouwen gestuurd. Haar vader moest naar het mannenkamp.
Enkele maanden later wordt Anne samen met haar zus Margot getransporteerd naar het andere concentratiekamp Bergen-Belsen.
Uiteindelijk overlijden Anne en haar zus aan vlektyfus, een besmettelijke ziekte. Ze waren allebei uitgeput. Hun vader is het enige gezinslid die de oorlog overleefde.
Zo, nu is het wel duidelijk zeker? Ik vind het alvast een superinteressante topic! Ik raad jullie zeker aan om eens de videodagboeken te bekijken. Zo kunnen jullie zich beter inbeelden hoe haar leven in het achterhuis was.
Laten we haar leven even onder de loep nemen.
Nadat ik de videodagboeken bekeken heb, merkte ik het volgende:
· Anne was een jong meisje, maar met een volwassen mindset. Ze bleef optimistisch, vond haar geluk in de kleine dingen, studeerde veel, schreef teksten, gedichten enzovoort. Ze was erg eigenwijs, ze begreep soms de gedachtegang van anderen niet, ze wilde echt graag volwassen zijn.
· Ondanks dat Anne graag het lichtpuntje van de onderduikers wilde zijn, was er toch veel verdriet en spanning te merken. Wat ook normaal is wanneer men onderduikt om te vermijden dat men opgepakt werd door de politie. Ze moesten muisstil zijn en bij elk geluid dat van buiten kwam, versteef iedereen uit angst.
· Ze waren afhankelijk van het nieuws en wanneer ze op de hoogte werden gebracht van de invasie die op komst was, kon het geluk niet op. Ze waren afhankelijk van dat kleine beetje hoop om bevrijd te worden.
· Hoe langer ze in het achterhuis verblijven, hoe hoger de spanning oploopt. Iedereen is gefrustreert en wilt er weg, maar ze kunnen niet anders. Het is schuilen of hun leven. Anne probeert zich hier niets van aan te trekken en blijft haar eigen leventje te leiden.
· Anne verveelt zich vaak in het achterhuis. Ze moet soms een masker opzetten door te doen alsof ze blij is, maar diep vanbinnen is ze enorm verdrietig. In de videodagboeken kan je ook zien dat haar make-up anders is dan in het verleden: ze heeft donkere kringen rond haar ogen. Ze mist haar vroeger leven met haar vriendinnen, de dagelijkse porties plezier; de vrijheid.
Mijn opmerkingen over mijn leven nu:
· Ik ben eigenlijk een beetje zoals Anne: toen ik jonger was kon ik echt niet wachten om volwassen te zijn. Ik kwam nooit overeen met leeftijdsgenootjes want die waren ‘te kinderachtig’ voor mij. Ik wilde steeds bij de ‘grote’ mensen zitten want ik voelde me daar comfortabel bij.
· Nu op dit moment zit ik in quarantaine zoals iedereen. Ik kan wel zeggen dat het echt niet leuk is maar toch kan ik het niet vergelijken met Anne Frank. Zij kon niet naar buiten, ik wel. Zij kon haar enkel bezighouden met schrijven en lezen, wij hebben nu de technologie waarmee wij ons extra kunnen bezighouden.
· Wat er ook niet hetzelfde is, is dat Anne Frank geïsoleerd zat uit schrik om opgepakt te worden door de politie. Wij hebben ‘social distancing’ opgelegd gekregen door het coronavirus en dat is niet hetzelfde. We kunnen wel een boete krijgen, maar we worden daarom niet vermoord of gemarteld.
· Anne werd haar vrijheid ontnomen. Ook wij zijn onze vrijheid voor een groot deel kwijt. Festivals zijn afgelast, horeca is gesloten, kledingwinkels enzovoort. Het sociale leven ligt stil, behalve op sociale media dan. Voor velen is dit een echte kwelling maar toch vind ik dit nog niet zo erg want Anne Frank heeft wel 2 jaar zo moeten leven, afgezonderd van ALLES! Denk daar maar eens over na, wij mogen nog van geluk spreken.
· Ook wij moeten een masker opzetten, maar dan wel een mondmasker… van Anne was dit dan wel virtueel ;-). Even ter zijde: moest iedereen nu 2 weken lang bij iedere activiteit een mondmasker dragen, zou die pandemie toch sneller verdwijnen, of heb ik het mis?
· Iedereen zit met frustratie, net zoals bij de onderduikers. De spanning loopt hier thuis soms ook wel wat op, doordat iedereen constant thuis is. Er zijn toch wel al een paar conflicten geweest hier en ontlopen kan dus niet hé. Nog een frustratie extra.
Oké iedereen, mijn punt is denk ik wel duidelijk! We kunnen ons leven van nu wel wat vergelijken met dat van Anne Frank, maar we merken toch ook wel verschillen. Ik kan echt de héle dag over haar schrijven, want ik vind haar erg interessant.
Heb ik jullie getriggered? Klik dan maar even op de links hieronder !
https://www.annefrank.org/nl/ = de website van Anne Frank waar veel info te vinden is.
https://www.youtube.com/watch?v=ZWFjgWGI_YE&list=PLDwwb2V397Q6192UeDFpcNuSoK8uS1cgz = aflevering 1 van haar videodagboek (acteurs natuurlijk!)
Eenmaal jullie op de links klikken, kunnen jullie doorklikken op vanalles en leer je haar wat beter kennen, kunnen jullie extra informatie vinden enzovoort. Natuurlijk bestaan er ook een aantal films van Anne Frank en ik ben ook van plan om de best beoordeelde film te bekijken :-).
Hopelijk vonden jullie deze post interessant en heb ik jullie aangezet om haar videodagboeken te bekijken.
Tot snel!
Anaïs
Bibliografie
Anne Frank House (2020). Anne Frank videodagboek [Video]. Geraadpleegd via:
Anne Frank Stichting (2018). Anne Frank [Foto]. Geraadpleegd via: https://www.annefrank.org/nl/anne-frank/de-hoofdpersonen/anne-frank/
Anne Frank Stichting (2018). Wie is Anne Frank?. Geraadpleegd via:
Dag Anaïs, mijn interesse rond de verhalen van Anne Frank stijgen door jouw blog te lezen. Ik vind het leuk als mensen opkijken naar dit soort figuren. Het leert ons leven te relativeren. Ik las dat je graag Auschwitz eens wil bezoeken, het is een echte aanrader. Toen ik er was nam een gevoel van leegte en stilte het even van mij over.
BeantwoordenVerwijderenIk kijk uit naar jouw volgende blog,
Hannes.